18 procent %

Fromista, el neuvo de agusto, a las tres de la tarde

Lekker fietstochtje achter de rug en weer het nodige, nogal spannends, meegemaakt. Vroeg opstaan normaliter niet hét probleem bij Liam, zijn broer en zus hebben daar meer moeite mee, maar je merkt toch wel dat hij dat late naar bed gaan (eerder krijg ik hem echt niet naar bed), in combinatie met die lichamelijke inspanning overdag op de een af andere manier moet verwerken. Om 6.30 loopt mijn ingebouwde wekker af, even later gevolgd door een whatsapp geluidje van madre Troedy die haar komst op de Kuulen aankondigt met een kuulenfotootje gevolgd door eentje van mi esposa zodat ik ook weer weet hoe die uitziet! In de tussentijd douch ik me, smeer m’n zitvlak weer in met de bekende ‘kontenzalf’ en kleed me weer aan.. daarna ga ik de tassen weer inpakken en leg alles klaar voor de nog altijd diep in slaap liggende fietsmaat Liam die ik af en toe onder zijn voeten kietel waarop hij zich nog een keer omdraait. Als alles ingepakt is en klaar staat voor vertrek, kijk ik nog even op de site of er nog reacties zijn binnengekomen. Dan zet ik de T.V. aan en kijk of er nog samenvattingen te zien zijn van de Olympische spelen in Rio, waarbij ik het geluid langzaam aan laat toenemen. Liam wordt dan langzaam maar zeker wakker, gaat rechtop zitten en vraagt hoe laat het is.. standaard antwoord van mij, wat hij al uit het hoofd kent is ‘tijd om te vertrekken!’.. Even later staat hij dan ook helemaal ‘reisefertig!’ klaar.. Vertrek vanmorgen a las ocho y media de la manana (8.30 uur).. Op een nieuwsuitzending met weerbericht zag ik dat het in de Pyreneeën aan onweren en bliksemen was en dat de wind uit het Noorden kwam. In de regio Burgos harde wind (NNO) met buien.. Buiten gekomen, de fiets gepakt en gezakt en zoals Liam dat tegenwoordig zegt: “op zijn pikkel getrapt”. Nu dus, voor het laatst dit jaar door Burgos, een stilleven overal waar het gisteravond nog vol volk zat, de straten nu schoongespoten en geen kip te zien, gennen perro zelfs!.. Getting out of a place, viel dizze keer goed mee.. Omdat Burgos aan de rivier Arlanzon ligt, dus laag, waren de eerste kilometros Burgos uit een goede warming up.. klimmen geblazen.. lekker om erin te komen, ook Liam zong!! Na enkele kilometrós vroeg Liam wanneer we bij het eerste volgende dorpje zouden aankomen, hij had wel zin in een ontbijtje… maar al die kleine dorpjes waaronder Albillos, Caydela, Cavia, geen bar te zien.. Uiteindelijk, net toen we de A62 over gingen (voor niet intimi onder ons de autobaan van Burgos naar Madrid) zag ik rechts van ons een Tankstation, annex ‘Raststätte” waar heel wat vrachtwagens bij geparkeerd stonden én daarbij een restaurant!! dat moest dus wel kwaliteit hebben.. Liam snapte die combinatie meteen en wist zich ook te herinneren dat Joep als hij ergens rijdt, eerst zijn schone-vader Ben belt en dat zijn coördinaten (OL én WL) doorgeeft waarna dan binnen enkele seconden een of ander restaurant-adres gegeven wordt, van haute-cuisine tot ‘goeie Schnitzeltent’! Daar dus weer ons favoriete ontbijtje genuttigd, Tortilla con patatas.. Voor diegene die ons in de toekomst willen nadoen, bij Estépar! In een lange afdaling daarna ons record van 68km/uur verbeterd naar 70km/uur. Daarna weer verder door een schitterend landschap, ik krijg daar geen genoeg van, die vergezichten, steeds weer anders. En dan als je zo’n stil dorpje nadert.. dat kerkje, iedere keer weer indrukwekkend beeld, steeds op het hoogste punt gelokaliseerd. Iglesias (Julio was op tournee) door, Hontanas links laten liggen, en op weg naar Castrojewiz.. De weg daarheen gaf wel weer de nodige ‘aha erlebnissen’ , ‘deja vu’s’ of ‘hie waor ig al ens’.. onder andere de passage door de ruïnes van ‘the Monastery of San Anton’.. dit is nu de 3e keer dat ik hier doorheen fiets en ik herinner me het steeds weer hetzelfde, schitterend. Nu even een cola-stop hier genomen en enkele ‘sandwiches en cola’s’ genuttigd.. en wat foto’s genomen. Ooit gehoord van ‘St. Anthony’s fire’? Het is een ziekte waar die orde van San Anton aandacht aan besteedde.. (blijkt bij Googelen een soort ‘erysipelas, wondroos dus of ergotisme, een vergiftiging met ergotamine/moederkoorn’ te zijn geweest. Castrojeriz daarna op een andere manier als anders ‘genomen’ nu niet eromheen, maar erdoorheen.. omhoog door het dorpje en dan er weer uit, over hetzelfde pad als de lopende peregrinos.. door het plaatsje zelf geen probleem, maar net daarbuiten werden we geconfronteerd met een helling van 12%!! Over een geasfalteerde weg al problemas als dat lang duurt, maar over een hobbelig grindpad niet te doen, dus lopen en duwen, afzien even dus.. Liam voelde de kaloriën door zijn broekspijp verdwijnen… toch wel zo’n kilometer moeten lopen en duwen.. 50 stappen lopen, duwen..en even stoppen om op adem te komen en dat zo’n keer of …. tig! Eindelijk boven, op de Meseta zal ik maar zeggen, een grote vlakte voor ons, alleen wij zagen hem vanuit de hoogte!! voor ons lag nog een afdaling van beton, van 18%!! hoe die af te gaan?? op ons achterste? zoals Josine zou willen?!, lopend?, op de fiets met of zonder remmen? met of zonder Liam achterop?.. Na een gezamenlijk overleg besloten tot een afdaling mét remmen en de fotograaf achterop! Weer een aparte belevenis, je moet wel remmen hebben, we hadden dat record wat sinds vandaag 70km/uur stond makkelijk kunnen verbreken alleen of we dat dan nog hadden kunnen navertellen blijft dan wel een vraag die door de nabestaande wel op mijn Mio zouden zijn af te lezen geweest!. Maar gelukkig zonder kleerscheuren beneden gekomen… á propos kleerscheuren.. vanmorgen bij vertrek had ik de vrij dikke, door mij op de hand gewassen, moeizaam drogende broek van Liam nog vrij nat, achterop de tandem gehangen om onderweg te drogen.. tijdens fietsen was dit geen probleem, lopend/duwend omhoog wél.. toen raakte hij op de een of andere manier tussen de spaken en het achterwiel en stond ik al duwend opeens stil.. wat bleek hij was dus enkele malen om de achteras gedraaid.. en we moesten dus weer enkele meters omlaag om hem met enig duw- en trekwerk los te krijgen.. helemaal onder het smeer en op enkele plaatsen door het tandwiel ‘gescheurd’ .. die was niet meer bruikbaar.. dus onder het netje op de koffer achterop en niet weggegooid om het milieu niet nog meer te belasten… onder dat netje.., daar zat ook het ‘plastic regenjasje’ dat Liam vanmorgen toch maar aangedaan had toen het nog fris was maar toen we zo aan het duwen omhoog waren en hij het warm kreeg, ook maar daaronder geduwd had.. Die twee attributen zaten enkele kilometrós voor Fromista niet meer op die plek, waarschijnlijk door die route over die hobbelige ‘camino’ eronder uit geschoten.. Geen gescheurde broek én geen regenjas voor Liam meer!! met wel dus meer milieu schade op dat stuk..
Rustig over die Meseta fietsend, met de wind in de rug de laatste 14 km. vrij snel afgelegd en het mooie Fromista (hie woar ig al ens!) en nu, na douchen en Liam even rusten, zitten we aan de bar, na te genieten. Liam heeft nog zin in een ijsje, this one en wijst op een roze magnum op de reclame, blijkt helaas niet meer aanwezig te zijn dus gaat hij maar even voetballen n de speeltuin voor het hostal ‘El Apostel”..

tot vanavond