Galicië ingedoken!

Sarria, 14-08-’16, a las dos y media de la tarde, 14.30 dus..

Na net 70 kilometros oppe teller geland in Sarria na een nogal enerverende etappe al zeg ik het zelf… De nodige ‘aha Erlebnissen’ … m.n. tijdens de klimpartij, net zoals de vorige keer, er lijkt geen einde aan te komen.. dacht ik aanvankelijk aan 11 kilometros klimmen, bleken het er uiteindelijk een 20 te zijn… maar dat heeft ook wel een hoog dikke bult eigen schuld gehalte..
Vanmorgen Liam laten uitslapen… hij werd wakker toen ik onder de douche stond, het was over negenen. Rustig daarna alle tassen weer ingepakt en op de fiets bevestigd, de accu’s beiden op 100 % vol geladen en Liam had na de dubbele portie spaghetti de zijne ook tot aan het randje gevuld.. Ontbijtje? Liam had gezien dat het hostal dat ook op de lijst had staan en we vroegen daar dus om.. helaas vanmorgen niet en Liam vroeg zich weer af waarom restaurants dat op de menulijst hebben staan maar het niet in voorraad hebben, net zoals 9 van de 10 ijsjes die ze aanbieden maar ook niet hebben.. waarom dan geen kruis erdoor heen vroeg hij zich (terecht?) af!.. dusse zonder ontbijt maar op de fiets in de hoop dat verderop in het dorp wel een cafe/bar/restaurant mét tortilla con patatas open was.. Door het dorpje Vega de Valcarce heen fietsend enkele café’s/barretjes gepasseerd maar géén met tortilla’s… dus het maar gedaan met café con leche con un croissant y un croissant con chocolata voor Liam in een barretje waar Liam van te voren van zei dat het voor bijna 100% zeker was dat ze daar tortilla hadden!! niet dus..
Klaar voor de start af… de beklimming naar de top van de Cebreiro begon, de nodige lopers naast de weg…. erg druk, veel drukker als 8 en 10 jaar geleden.. continu klimmen, meter voor meter, in bijna de kleinste versnelling, Liam voelde zijn spieren !! niet te geleuven hij voelde ze.. ze komen er dus aan.. Als hij zo naast me staat denk ik wel eens; ‘is hij nu aan het groeien geraakt tijdens deze reis of krimp ik?’.. Op een gegeven moment een ‘aha erlebnis’ een vrij steil stuk onder en naast de A6.. geen vals plat maar echt >10 % omhoog waar ik Liam vroeg om wat extra ondersteuning.. en verder omhoog. We passeerden een jongen met zijn vader en opa (wrsch.) die ook omhoog gingen, allen zonder accu op een mountain bike.. knap stukje klimmen van die jongen van ongeveer gelijke leeftijd als Liam!! Onderweg nog enkele opname’s gemaakt van ons én het geweldige uitzicht. We beklimmen nu de rand van de Spaanse hoogvlakte om daarover heen, Galicië in te duiken.. van een droge, verdorde, gele, Spaanse hoogvlakte naar een natter, groener Galicië.. schitterende vergezichten weer… De eerste top de O Cebreiro bereikt en even gestopt bij een restaurant links van de weg waar veel auto’s stonden !! daar echter ook geen tortilla.. even verder gezocht en jawel hoor gevonden en Liam nuttigde zijn tortilla con patatas… Daarna eerst de afdaling van die top om de volgende te beklimmen.. 5 kilometros afgedaald en opeens een schitterend vergezicht en ik dacht ‘foto!’... maar waar was mijn fotoapparaat??? Juist ja, weer vergeten zeer waarschijnlijk weer op het toilet in dat restaurant waar we alle twee gebruik van gemaakt hadden, ik als laatste en ik had daar mijn camera laten hangen aan de klink aan de binnen zijde van de deur… omdat je, als je fietskleren ‘met galgen’ aanhebt, je je eerst bijna geheel dient te ontkleden, alvorens je rustig plaats kunt nemen op die bril. Om te controleren of dat zo was moesten we dus weer de O Cebreiro (1300m.) beklimmen nu dus van de andere kant, cinco kilometros de ida y vuelta, 5 kilometers terug en weer opnieuw omlaag… 10 kilometrós extra… pffft, pfft… De camera hing nog op dezelfde plek als waar ik hem voor ik ging zitten had opgehangen!! daarna weer die afdaling in! Vanmorgen was Liam hier nog nooit geweest en nu dus al voor de 3de keer!! binnen 1 uur!! De volgende col de ‘alto de San Roque’ genomen 1270 metros en weer een stuk afdaling waarna we als laatste col van vandaag de ‘Alto de Poio’ moesten nemen (1335m.) Toen we 10 meter voorbij dat bordje waren, riep Liam opeens: “daar zitten die 2 Nederlanders uit Breda!” en jawel hoor dat was zo, zij zaten daar iets te eten wat wij net in O Cebreiro gedaan hadden.. zij waren bekaf van het beklimmen niet omdat die zo steil was maar omdat je niet wist wanneer het einde er was… Ook zij hadden een onderkomen gepland in Sarria voor vandaag… Daarna een kilometer of 10 op en neer en toen de werkelijk schitterende lange afdaling Galicië in. Weer een ‘ya visto’!! een brede weg, goed overzicht over de afdaling waar ik in 2006 keihard naar beneden ging… in 2008 minder hard (Josine bediende toen de bergrem op de Kogamyata tandem) en nu dus? Ik mocht niet remmen van Liam en de ‘hidden dip’ positie weer innemen en daar gingen we.. top ? > 72 km/uur… hoeveel ik durf het niet te zeggen maar ik zag een 8 in het schermpje… het zal wel de 8 van 78 geweest zijn want toen schoof die zonneklep van mijn helm weer omlaag en moest ik in de remmen.. Liam vindt dat afdalen zonder remmen geweldig, hij gilt het dan uit van vreugde/ spanning? Als je dan zo’n afdaling hebt, is het voordeel dat de kilometrós onder de wielen doorvliegen… en Sarria was via Somos, langs El Rio Oribiod zo bereikt… Na enig zoeken El Albuerge a pedra gevonden en ons daar genesteld…
hasta luego,

el Jefe