Via Aquitana

Sahagun, el diez de agusto, a las dos y media de la tarde, half drie dus..

Truuk gelukt.. om half 11 op bed gaan liggen en om 11 tegen Liam gezegd dat ik ging slapen… om half 12 sliep ie en werd vanmorgen tegen 9 uur wakker, meteen goed geluimd.. Gedouched, gepakt en gezakt de fiets opgehaald die even verder op in een garage gestald stond en toen ik terugkwam, was Liam ook klaar voor vertrek.. Voor het hostal ons ontbijtje (de bekende tortilla con patatas) genuttigd en deze was zo lekker dat Liam er zelfs 2 van nuttigde. Daarna 9.45 op weg richting Carrion de los Condos, een 20 km verder op, via enkele kleinere gehuchtjes waar weer een kerk het middelpunt van was. Jan de wind blies er lustig op los.. deels van rechts (uit het Noorden dus), soms helemaal in de rug.. hij voelde fris aan en Liam miste zijn verloren gegane plastic regenjasje… even gestopt en hem het mijne maar (maar XL) aangedaan, een transparant plastic jasje, hij vond het zelf een boterhammenzakje.. maar het hield de wind wel van zijn lijf en liet de zon alleen maar toe, hij had het niet meer koud in ieder geval.. We schoten lekker op.. Na Carrion de los Condos, opeens weer een ‘déjà vu’!, ‘un hie ben ig al ens gewaes-ervaring!’ een echt stuk camino, de VIA AQUITANA, een stuk, in ere gehouden, oude Romeinse weg tussen Burgos en Leon.. Dat zelfde stuk fietste ik op de goed van vering voorziene Koga Myata tandem in 2008 met Josine en Padre Gerardo.. Wij, op de tandem, gingen als een speer over dat stuk weg, denderden als het ware eroverheen, passeerden toen ook nog iemand die de camino met een ezel liep… kilometros achter elkaar, in de veronderstelling dat Padre ons wel zou volgen. Toen ik een keer omkeek zag ik géén Padre meer in mijn kielzog.. dus maar even gewacht, na een kwartier begonnen we ons ongerust te maken, er zou toch niets gebeurd kunnen zijn??? We waren net van plan om terug te fietsen toen we in de verte een stofwolk zagen opdoemen… een stofwolk die steeds groter werd en toen hij dichtbij was zagen we dat het Padre Gerardo was.. maar wat was dat ??, hij had opeens een heel hoog stemmetje !!! tja dat krijg je bij zo’n ongeveerde uitvoering van een Koga.. hij zei dat hij geen ball… meer over had. Toen ik Liam dat verhaal vertelde vroeg hij zich meteen af of Gerard echt een vent met ballen was geweest. Nu echter kónden wij niet echt denderen, het is echt een stuk drukker met lopers.. Vandaag hebben we op die 61 km toch wel een kleine 500 lopers gepasseerd.. Op die via aquitana dus regelmatig afremmen en die lopers rustig passeren, de fietsbel heeft meestal geen nut, die horen ze niet omdat de meesten met van die oordopjes lopen… Bij kilometerpaal 25 begon Liam ineens te zingen van: “we gaan nog niet naar huis, nog lange niet, nog lange niet.. en al was mijn vader thuis, dan gingen we niet naar huis ! Gevolgd door de hele familie… Omi, Joep, Sterre, Adam, Robin, Jeroen, Cas, Niek etc. etc.etc. zelfs Punt, Amanda, Frits, Ruud werden door ons in dat liedje bezongen.. Bij kilometerpaal 50 hadden we ze allemaal bezongen. Omdat we wind in de rug hadden, werkte dat beter als bellen, want lopers die 100 m voor ons liepen, keken al dan niet geschrokken om, om te zien waar die muziek vandaan kwam!! De overige 46 kilometer liep het pad van de lopers ongeveer parallel aan onze weg en hadden die lopers geen last van ons.. wij gingen over de geasfalteerde weg, in tegenstelling tot die mountainbikers (meestal Spanjaarden) die met een rugzakje op, ook over dat pad fietsen en iedere keer moeten afremmen als ze weer zo’n loper(sgroep) passeren…
Om 14.00 Sahagun in het vizier en konden we op zoek naar ons Hotel; we besloten eerst even het stadje in te gaan, misschien dat de winkels nog open waren (nog geen siësta) om te kijken of we nog zo’n jasje voor Liam konden kopen want met die klimmetjes (de cruz de ferro, na Astorga en later, na Pontferrada ‘de Cebreiro’) nog in het verschiet, leek ons dat geen slecht idee. Toen we afstapten bij een restaurantje om te lunchen, zag ik opeens dat de plastic zak met bal, niet meer aan onze fiets hing… was door Liam vanmorgen eigenhandig daaraan opgehangen… en nu dus wrsch. nu in het bezit van een van die lopers…. dus maar een nieuwe, kleinere, gekocht.. daarna naar het hotel (met zwembad) waar we dus weer onze verfrissende duik innamen. Wij snapten alle twee niet goed waarom dat water zo koud was.. dit was meer dan verfrissend!! en ook het feit dat Liam een badmuts op moest viel niet meteen in goede aarde en maakte het water ook niet warmer… Liam mét hoofddoekje staat op de foto!! Nu dus even rusten op de kamer in afwachting van ons avondeten een aangezien het restaurant in het hotel ook pas om 19.30 zijn deuren opent, lopen we tegen een uur of 19.00 nog even naar het centrum van Sahagun om te kijken of daar misschien een KEBAB tent is !! De aanhouder wint, zullen we maar zeggen, enne Jeroen dat voorstel van je, is door hem geaccepteerd!!